Montag, 20. Juli 2015

Das Handtuch werfen



Bei der Hitze möchte so mancher das Handtuch werfen. Nicht jedem ist das aber auf Anhieb vergönnt. So auch einem Herren heute Morgen in der Straßenbahnlinie 49.

Bei gefühlten 50 Grad drängen sich 4000 Menschen auf engstem Raum in den 49er. Ein Handy beginnt penetrant zu läuten.

Charly (hebt ab): „JO, SERWAS, CHARLY AM APPARAT!“ 

Dame neben ihm: „Könnten Sie etwas leiser sprechen.“

Charly (ins Telefon): „JO DU WORT AMAL, I MUASS DO KURZ WOS REGELN.“ (zur Dame) „Bitte, wie konn i Ihnen helfen?“
Dame: „Sie könnten weniger schreien.“
Charly: „I hob a lautes Organ. I bin a resonanter Hund. Und jetzt entschuldigen Sie mich bitte, i muass do wos regeln.“ 

Charly (ins Telefon): „Jo, du i muass leiser reden. Oiso wos brauchst jetzt?“
…. No a Handtuach hod’s ma gschenkt. Owa brauchst ned glauben, doss ma afoch a Handtuach schenkt.
…Waaßt wos ma schenkt? So an Schaas im Plastik, des wos sie auflöst, wonnst es ins Wosser haust.
… Jo genau. Des Plastik is donn weg und des Handtiachl liegt im Wossser.
… Na jo, sicha is donn nass.
… Jo donn losst es hoid trocknan. Du bist scho a hilfloser Wappler monches Moi.
… Na weil’s wohr is.
… Jo, und donn losst es trickan und donn host a Hondtiachl.
… Na ned groß. Des is jo nur a winziges Packerl gwesen.
… Na sicha is a Hondtiachl drin a gonzes. Owa nur a klaans. Brauchst ned glauben, doss do wos eine passt. Für mein Bimpfi reichts grod.

Too. Much. Information.

© Eiki